Fayans yapıştırmanın geleneksel yöntemi nedir? Peki eksiklikler nelerdir?

Yaygın olarak "doğrudan yapıştırma yöntemi" veya "kalın yatak yöntemi" olarak bilinen geleneksel fayans yapıştırma yöntemi, alt tabakanın (beton, çimento levha veya sıva gibi) üzerine kalın bir harç tabakasının doğrudan uygulanmasını ve fayansların gömülmesini içerir. harç yatağına. Geleneksel döşeme kurulum sürecine ve eksikliklerine genel bir bakış:

Geleneksel Fayans Yapıştırma Yöntemi:

1. Yüzey Hazırlığı:
   • Harç yatağı ile fayanslar arasında uygun yapışma ve yapışma mukavemetinin sağlanması için alt tabaka yüzeyi temizlenir, düzlenir ve astarlanır.
2. Harç Karıştırma:
   • İstenilen kıvamda çimento, kum ve sudan oluşan harç karışımı hazırlanır. Bazı varyasyonlar işlenebilirliği, su tutmayı veya yapışma özelliklerini geliştirmek için katkı maddelerinin eklenmesini içerebilir.
3. Harcın Uygulanması:
   • Harç, bir mala kullanılarak alt tabakaya uygulanır ve kalın, düzgün bir yatak oluşturacak şekilde eşit şekilde yayılır. Harç yatağının kalınlığı, karoların boyutuna ve tipine bağlı olarak, genellikle 10 mm'den 20 mm'ye kadar değişebilir.
4. Fayansların Yerleştirilmesi:
   • Fayanslar harç yatağına sıkıca bastırılarak tam temas ve kaplama sağlanır. Fayans ara parçaları, fayanslar arasında eşit mesafe sağlamak ve harç uygulamasını kolaylaştırmak için kullanılabilir.
5. Ayarlama ve Kürleme:
   • Fayanslar yerine yerleştirildikten sonra harcın belirli bir süre içinde kürlenmesine ve sertleşmesine izin verilir. Optimum bağ mukavemetini ve dayanıklılığı artırmak için uygun kürleme koşulları (sıcaklık, nem) korunur.
6. Derz Derzleri:
   • Harç sertleştikten sonra, fayans derzleri bir harç şamandırası veya çekçek kullanılarak harçla doldurulur. Fayans yüzeylerindeki fazla harç silinir ve harç, üreticinin talimatlarına göre kürlenmeye bırakılır.

Geleneksel Çini Yapıştırma Yönteminin Eksiklikleri:

1. Daha Uzun Kurulum Süresi:
   • Geleneksel kalın yatak yöntemi, harcı karıştırma, harcı uygulama, fayans gömme, kürleme ve derzleme gibi birden fazla adımı içerdiğinden, modern fayans döşeme yöntemlerine kıyasla daha fazla zaman ve emek gerektirir.
2. Artan Malzeme Tüketimi:
   • Geleneksel yöntemde kullanılan kalın harç tabakası, daha büyük hacimde harç karışımı gerektirir, bu da daha yüksek malzeme maliyetlerine ve israfa neden olur. Ayrıca harç yatağının ağırlığı, özellikle yüksek katlı binalarda yapıya yük getirmektedir.
3. Tahvil Başarısızlığı Potansiyeli:
   • Uygun olmayan yüzey hazırlığı veya yetersiz harç kaplaması, fayanslar ile alt tabaka arasında zayıf yapışmaya yol açarak yapışmanın bozulmasına, fayansın ayrılmasına veya zamanla çatlamasına neden olabilir.
4. Sınırlı Esneklik:
   • Kalın harç yatağı esneklikten yoksun olabilir ve alt tabakadaki hareketi veya oturmayı karşılayamayabilir, bu da fayanslarda veya derz derzlerinde çatlaklara veya kırılmalara yol açabilir.
5. Tamir Zorluğu:
   • Geleneksel yöntemle döşenen fayansların onarılması veya değiştirilmesi, çoğu zaman tüm harç yatağının sökülmesini ve yeni fayansların yeniden takılmasını gerektirdiğinden zorlu ve zaman alıcı olabilir.

geleneksel fayans yapıştırma yöntemi uzun yıllardan beri kullanılmakta ve doğru yapıldığında dayanıklı döşemeler sağlayabilse de, ince ayarlı harç veya fayans yapıştırıcıları gibi modern fayans yapıştırma yöntemlerine göre bazı eksiklikleri bulunmaktadır. Bu modern yöntemler daha hızlı kurulum, daha az malzeme tüketimi, daha fazla esneklik ve çeşitli alt tabaka koşullarında daha iyi performans sunar.